Komşularım diri diri yandı.. Bir bacak yere düştü..

“Komşularımız diri diri yandı” İsrail’in El-Aksa Şehitleri Hastanesi’ni bombalamasının ardından dehşeti yaşayanlar anlatıyor..

Gazze’nin merkezindeki bir hastanenin avlusunda kurulan geçici barınma merkezini bombalayan İsrail terör saçmaya devam ediyor.

 Amani Madi, kendisi ve ailesinin gece yarısı Mescid-i Aksa Şehitleri Hastanesi’ni vuran bombalamadan sağ kurtulduğuna hâlâ inanamıyor.

Pazartesi sabahı yerinden edilmiş kişilerin çadırlarına yönelik saldırının gerçekleştiği açık alanda duman kokusu hakim, yanmış kutular ve yiyecekler, kömürleşmiş battaniyeler ve giysilerin arasında her yere saçılmış durumda.

İnsanlar oradan oraya koşuşturuyor. Çoğu çadırlarda yaşıyordu ve dayanıksız evlerini yok eden yangından geriye kalan işe yarar bir şeyler bulmaya çalışıyorlar.

Koşarken yanan bedenler

Hastanenin avlusunda yerinden edilmiş kişilerin kurduğu geçici barınakta düzenlenen terör saldırısında dört kişi feci şekilde yanarak öldü, en az 40 kişi yaralandı.

Altı çocuk annesi 37 yaşındaki Madi, yanmış çadırının kalıntıları arasında otururken, “Saat gece 1:10’da büyük bir patlama her şeyi sarstı” diye hatırlıyor.

“Dışarı baktım ve bizimkinin yanındaki çadırları alevlerin yuttuğunu gördüm,” diyor Madi. “Kocam ve ben çocukları aldık ve acil durum binasına doğru koştuk.

Girişte çığlık atan, beş yaşındaki oğlumu kanlar içinde gördüm. Hemen doktora götürdüm ve midesinde şarapnel olduğunu öğrendik.

Doktorlar onun yaralarını sarabildiler ancak şarapneli isabet ettiği yerde bırakmak zorunda kaldılar ve Madi’ye, bunun için hassas bir cerrahi müdahale gerekeceğini, Gazze’deki sağlık sektörünün çok zarar görmüş olması nedeniyle bunun mümkün olmadığını açıkladılar.

Madi, “İnsanlar – kadınlar, erkekler ve çocuklar – yayılan yangından çığlık atarak kaçıyorlardı,” diyor. “Bazıları hala yanıyordu, koşarken vücutları yanıyordu. Dehşet verici, korkunç, inanılmaz..

“Nereye gitmemiz gerekiyor? Kış yaklaşıyor. Bize karşı bu soykırımı durduracak kimse yok mu?”

Madi’nin çadırı, bombardımanın tam ortasında bulunan Jamalat Wadi’nin çadırının hemen yanındaydı.

43 yaşındaki Wadi, “Ben ve yedi kızımın hayatta kalması bir mucizeydi.” diyor.

“Çadırımız alev alev yanıp başımıza yıkılırken çığlık atarak onları uyandırdım.

“Komşum, oğlu ve kocası yanarak öldü. Onları kimse kurtaramadı,” diyor acı içinde ağlayarak.

Birçok kişi gibi Wadi de başta Şucaiyye olmak üzere, daha sonra Rafah, Nuseyrat ve Han Yunus’u dolaşıp en son da El-Aksa Hastanesi’ne sığınarak birçok kez kaçmak zorunda kalmış.

“Şimdi yine sokaklardayız ama bundan sonra burada kalmayacağım. Hiçbir yer güvenli değil.

“Hastaneler ve okullar İsrail’in öncelikli hedefleri arasında. Bunu hak etmek için ne yaptık?”

‘Bir bacak yere düştü’

17 yaşındaki Maha Al-Sarsak, yanan çadırların bitişiğindeki bir çadırda yaşıyor. El-Sarsak, bombalamanın geride bıraktığı yıkımın ortasında ağlayarak yürüyor.

Dokuz aydır ailesiyle birlikte Mescid-i Aksa Şehitleri Hastanesi’nde yaşıyor.

Hastane bahçesinin defalarca hedef alınmasının ardından, İsrail’in bir kez daha bombalamasından korktuğu için geceleri uyuyamadığını söylüyor.

“Uyanıktım. Korktuğum şey oldu… yedinci kez. Karşımızdaki çadırların yönünden gelen saldırıyı duydum. Anneme ve kardeşlerime bağırdım ve hastane binasına doğru koştuk.”

Komşumuz Ümmü Şaban’ın [Alaa El-Dalu, 37] tamamen yandığını ve oğlunun da [Şaban, 20] vücuduyla birlikte kömürleştiğini gördüm.

Al-Sarsak ağlayarak, “Kurbanları oradan kaldırırken bir bacağın yere düştüğünü gördüm” diye ekliyor.

“Güneyin güvenli olduğunu söylediler ama güvenli yer yok. İnsanlar diri diri yakıldı ve çok korkunç bir gece geçirdik. Hastane her hedef alındığında, dehşete düşüyoruz,” diyor Al-Sarsak.

“Ama dün gece en korkunç olanıydı. Yangın çadırları ve insanların bedenlerini anında yedi. Allah’ım, merhamet et..”